Η Ροζα

 

Η Ροζα τραβάει το λουρί της , Με τον ήλιο στο πρόσωπο του  κατηφορίζοντας για την παραλία και ένα σκυλί στο πλάι του , έχει άφθονο χρόνο μπροστά του  . Με την απαλή πίεση του λουριού στο χέρι του , την κλαγγή του μέταλλού και το κροτάλισμα των νυχιών της Ροζας πάνω στις γρανιτένιες πλάκες της αλέας,  ξεμακραίνει από το  πατρικό στο χείλος της ρεματιάς      απολαμβάνοντας  την γνωστή μυρωδιά της  φύσης  που τόσο του είχε λείψει  

Δεν μένει τίποτα άλλο να κάνει παρά να ξεκινήσει από εδώ , από  το μέρος που άφησε πριν 25 χρόνια ακριβώς Τότε που εκείνος έβλεπε μια και μόνη καταστροφή που στοίβαζε συντρίμμια πάνω σε συντρίμμια , έχτιζε τον απροσπέλαστο Γολγοθά του , και σάρωνε την ίδια την ύπαρξη του και όλοι οι άλλοι μιλούσαν για την αλληλουχία των γεγονότων  

 Έκανε ένα άλμα στο χρόνο εξαιτίας μιας φωτογραφίας που βρήκε στο κομό φτάνοντας στο σπίτι , την είχε στερεώσει εκεί η Διονυσία η οικονόμος  Εκείνος 25 χρόνια πριν, στο πίσω μέρος της αυλής της κουζίνας  με ξεθωριασμένα γράμματα μια αφιέρωση  « στον Άγγελο μου η Σεμέλη  του »

« Αρκετά έκλαψες την μοίρα σου όλο το καλοκαίρι , Τώρα είναι η ώρα να συνεχίσεις την ζωή σου » αυτή ήταν η φράση της μητέρας του εκείνο το καλοκαίρι  μετά τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις  Η σεβαστή κυρία  Εριφύλλη σύζυγος Μεγακλή  Αθανασίου , πίστευε πως  ήταν αδύνατον να ζει κανείς κολλημένος στα συναισθήματα του  ,να αντλεί ικανοποίηση μέσα από την δυστυχία. Πάντοτε ήταν ένας απίστευτα έντονος και πληθωρικός χαρακτήρας , αλλά  και μια υπέροχη μάνα    Από την άλλη ο πατέρας του ο Μεγακλής Αθανασίου – πολλά χρόνια μεγαλύτερος της συζύγου του ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος  , με δωρική αυστηρότητα , ευθύτητα,  φειδωλός στις λέξεις , με  συναισθήματα σφαλισμένα καλά πίσω από τοίχους .Ήταν των πράξεων και της ουσίας  Χάθηκε πριν από εκείνο το καλοκαίρι σε ένα περίεργο δυστύχημα   Όπως όλοι οι πατεράδες με το πέρασμα του χρόνου κέρδισε τη δική του ηρωική θέση στη ψυχή του Άγγελου

Πριν φτάσουν στο Επισκοπειο εκείνο το καλοκαίρι  ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για τον συγκερασμό των ασυγκέραστων όπως ο ίδιος το χαρακτήρισε Είχε μόλις κλείσει τα δεκαέξι  και οι γονείς του σεβόμενοι τις άριστες επιδόσεις του στα μαθήματα , την ελευθερία και την ιδιωτικοτητα του είχαν αποφασίσει να συνεχίσει τις σπουδές του στην Ελβετία εσωτερικός σε κάποιο επώνυμο σχολείο. Ο ίδιος εχοντας απόλυτα ανεπτυγμένο το σύνδρομο της επίδοσης προσπάθησε ακόμη περισσότερο εκείνη την χρονιά και εξασφάλισε μια πολύ καλή υποτροφία Μετα το θάνατο του πάτερα του όμως οι εξελίξεις ήταν σαρωτικές  

Η πιστή  οικονόμος, η Διονυσία , προίκα της Εριφύλλης από το πατρικό της δεν γνώριζε , παρόλο που δεν της είχε διαφύγει , ενώ το  είχε  καταλάβει, αλλά δεν ήθελε να το ομολογήσει , όπως και οι συγγενείς , οι γείτονες , οι φίλοι ,όλοι  δεν το είχαν αντιληφθεί αν και δεν υπήρχε άνθρωπος που δεν το  υποψιαζόταν πως είχε υπάρξει τρελός έρωτας ανάμεσα στην Εριφύλλη και στον ανιψιού της τον Βαγγέλη . Εκείνη προχώρησε στο γάμο της με τον Μεγακλή και είχε γεννήσει μετα από εννιά μήνες τον εφταμηνίτικο Άγγελο που ήταν ίδιος ο Βαγγέλης Κωστόπουλος ο  κοσμοπολίτης ανηψιός της  Μετα το δυστύχημα και   εφόσον τακτοποιήθηκαν όλα τα κληρονομικά η Εριφύλλη αποκάλυψε την αλήθεια στον Άγγελο Ήταν πάντοτε το πιο προοδευτικο άτομο στην  οικογένειας τους 

 

Ο Άγγελος , προσβλήθηκε , χάθηκε , βούλιαξε, μέσα  του ένοιωσε  πως οι  γονείς δεν είναι πάντοτε όπως τους οραματίζονται τα παιδιά τους  Η Σεμέλη , η παιδική του φίλη , που έψαχναν μαζί  για σκαντζοχοιροφωλιες και για πειρατικούς θησαυρούς εκείνη την χρονιά είχε αγοράσει την πρώτη της φωτογραφική μηχανή . του διάβαζε ποίηση , με φράσεις απλές και χιλιοειπωμένες τον έστηνε να τον αποθανατίσει .και εκείνος άρχισε να εξομολογείται για πρώτη φορά στη ζωή του   στην πιο ξέγνοιαστη παραλία της Σύρου

« Θέλω να είσαι κοινωνικός Άγγελε μου , είσαι τόσο δυνατός, τόσο έξυπνος . , είσαι τόσο γενναίος , θέλω να κάνεις καινούριους φίλους »Αυτά ήταν τα λόγια της μητέρας όταν πήγαν να τον εγκαταστήσει στο καινούριο σχολείο  Θυμάται ακόμη τα λόγια της Διονυσίας καθώς έφευγαν για το αεροδρόμιο εκείνο το πρωινό  « αυτό το παιδί γεννήθηκε , μεγάλωσε και τώρα φεύγει από το σπίτι μας δίχως να καταλάβουμε τίποτα »Και  έτσι απλά αρίστευσε και μεγαλούργησε  ο Άγγελος στην Ελβετία , στην Γαλλία , στο Μόντε Κάρλο και τέλος στην Αμερική. Παντα ομως μονος και σιωπηλος . 

Τον Βαγγέλη Κωστόπουλο   , δεν τον ξαναείδε  μετα από εκείνο το καλοκαίρι  Παίρνοντας το πρώτο του πτυχίο στην Ελβετία στα οικονομικά λίγα χρόνια αργότερα του χάρισε το πρώτο του αυτοκίνητο  . Νόσησε και χάθηκε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα , στα διαδικαστικά κληρονομικά που ακολούθησαν  τον αποκαλούσε πάντοτε  αγαπημένο του  γιο , ήταν ο γιος δυο πατεράδων και μιας υπέροχης πληθωρικής μάνας που δεν σταμάτησε ποτέ να τον εκπλήσσει όλα τα χρόνια  που πέρασαν .

Εκείνου του πήρε πολύ καιρό για να νοιώσει πραγματικά  ελεύθερος , αλλαγμένος , να δώσει στον εαυτό του την ευκαιρία να δει με ευκρίνεια την ζωή του και να τωρα 25 χρονια μετα που κατάφερε να ταξιδέψει  στα πατρογονικά του να αγγίξει τις χορδές της σκληρής αγάπης που τόσο τον πόνεσε   

Φτάνοντας στη παραλία η Ροζα μυρίζει την υγρή άμμο. Της λύνει το λουρί ,  , ενθουσιάζεται διασχίζει τρέχοντας στην άμμο έως το νερό και γαβγίζει στα κύματα που παφλάζουν στα πόδια της  , τρέχει παντού με την γλώσσα κρεμασμένη έξω και το βλέμμα ξετρελαμένο  Στο δρόμο για το σπίτι απολαμβάνουν και οι δυο την ελευθερία τους  Μια σκληρή αλήθεια που κρύβει μέσα της χαρά και πόνο

 

Η εικόνα που μου κληρώθηκε είναι η 4 και ομολογώ πως εχω ηδη συγκλονιστει απο τα αλλα κοριτσια που συμμετειχαν με την ιδια εικονα εκανα και εγω λοιπον την προσπαθεια μου και θα δειξει . Ειμαι τρισευτυχισμενη που επανηλθα φιλοι και φιλες . ενα πολυ μεγαλο ευχαριστω στη Μαιρη μας .