Η Βάφτιση

Με το κείμενο μου ' Η Βάφτιση " , έλαβα   μέρος  στο  δρώμενο της εμπνευσμένης μας φίλης Mary Pertax    Τα γνωμικά εμπνέουν # 2 . 

Ολα ξεκίνησαν  απο μια ασπρόμαυρη φωτογραφία , που βρήκα προσεκτικά τυλιγμενη μέσα σε ένα μαύρο μεταξωτό φόρεμα , με φυλλα στη φούστα , πιέτες στο κορσαζ στολισμενο  με ζωγραφισμένα κίτρινα τριαντάφυλλα με πράσινα φυλλαρακια , στο βάθος της καρυδένιας ντουλάπας στο πατρικό της γιαγιάς που για χρονια απεφευγα να επισκεφτώ . Το φόρεμα θυμαμαι αχνά να το φοραει σαν οικοδέσποινα Κωνσταντινου και Ελένης , την φωτογραφία την αγνοούσα .  

Μια φωτογραφία ασπρόμαυρη κολλημένη πάνω σε καφέ κιτρινισμένο χαρτόνι , τσακισμένο στις πάνω γωνίες . Η φωτογραφία μιας βάφτισης έναν αιώνα πριν ,  φυλαγμένη προσεκτικά για να  κερδίσει  το προσδόκιμο της αθανασίας .     

Όλη η οικογένεια παρούσα , ανάδοχοι , συγγενείς και γειτόνοι  . Στο κέντρο ο ανάδοχος με το νεοφώτιστο κοριτσάκι στην αγκαλιά του  . Δεν ήταν καλορίζικο το κακόμοιρο , πέθανε λίγα χρόνια μετα από τέτανο , κάποια στιγμή αργότερα  πρόσθεσαν ένα σταυρό πάνω του . Δίπλα του  καθιστή η μάνα της οικογένειας . Η μητρότητα της έκανε τα μάτια των παιδιών της  ολούθε μέσα στη φωτογραφία να ζωντανεύουν . Δεν διαπραγματεύτηκε ποτέ τις αξίες της , έβρισκε  και μοίραζε  την ευτυχία μέσα στη ίδια την οικογένεια της , δεν επέβαλλε  την γνώμη της σε παιδιά , εγγόνια και δισέγγονα   ήταν η   ήρεμη δύναμη  που  οδηγούσε πάντα στο σωστό .  

Ο πατέρας πίσω όρθιος , αγκαλιά με το προτελευταίο βλαστάρι του, τον τρίτο γιο το λεπτεπίλεπτο .   Καλός οικογενειάρχης , πήρε πολλά και δύσκολα  μαθήματα στη ζωή του , δεν τα παράτησε ποτέ ,  δεν τον άκουσαν να κριτικάρει ούτε μια φορά . Σαν μεγάλωναν οι θυγατέρες και οι γιοι του , είχε  μια φράση  πάντα να πει « εχω πράγμα καλό και δεν παρακαλώ »  . Αξιώθηκε να δει νιφάδες και γαμπρούς εγγόνια και δισέγγονο . Απέκτησε φίλους  αδελφικούς , ήταν ένας καλός άνθρωπος .      

Μπροστά από τον ανάδοχο η πρωτοκόρη ,η σοφή ,  η ξεχωριστή , ντυμένη με φόρεμα γιορτινό και φιόγκο στο κεφάλι . Λάτρευε τα γράμματα , χρειάστηκε όμως να μάθει την τέχνη του ραψίματος για να βοηθήσει την οικογένεια  .   Αυθεντική ,ελεύθερη  αρχοντική ,ένα κορίτσι διαφορετικό από εκείνα της γενιάς της  . Τρίτο  κορίτσι στα αριστερά της η δεύτερη αδελφή , η κοινωνική . Αυτή  είχε το χάρισμα της επικοινωνίας με τους γύρω της , ακόμη και στα δύσκολα μοιραζόταν την αγκαλιά και το χάδι της  με όποιον το είχε ανάγκη και της το ζητούσε .

Διαγώνια μπροστά από την μάνα , με το γόνατο διπλωμένο ο μεγάλος γιος , ο ρομαντικός . Αγαπούσε βαθιά τους ανθρώπους . Ήξερε να  ακούει προσεκτικά  , να  « κρατά το χέρι »  και να βοηθάει να βρίσκει ο συνοδοιπόρος του το εσωτερικό του  χαμόγελο . Στην πιο δεξιά άκρη της σειράς ο δεύτερος γιος , ο ευφυής  « βλαχος» . Τον έλεγαν έτσι τα αδέλφια του γιατί  ήταν  ξεκάθαρος  δίχως περιττά λόγια . Έντιμος εργατικός διέπρεψε με όλα όσα καταπιάστηκε .    

Όλοι τούτοι σε αυτήν την οικογένεια , είχαν το κουράγιο να είναι ο εαυτός τους , δίχως τα φανταχτερά περιτυλίγματα που συνηθίζουμε να φοράμε σήμερα . Αγάπησαν και σεβάστηκαν  αβίαστα τον εαυτό τους και μετα αγάπησαν άδολα  και τους γύρω τους ,  στο σκοτάδι και το φως  ,στη λύπη και την χαρά .  

Μια Άνοιξη , έναν αιώνα πριν  …………………..

Φίλοι και φίλες σας ευχαριστω απο καρδιάς για την βαθμολογία σας και τα υπέροχα λογια σας . Συγχαρητηρια στο Μαρακι μας , στην Μια  , στην Κλαυδια που ξεχωρισαν. Η  καθε μια συμμετοχη  απο τις 11 , ηταν για αλλη μια φορα ξεχωριστη  . 

Μαίρη μου το πιο μεγάλο ευχαριστώ σε εσένα που μας εμπνέεις και μας παρακινείς