Ατελης οψη

 Εννέα μήνες πριν έφτασε η Μαρίνα  στην Αθήνα  της πανδημίας   μαζί με τον Γάλλο σύζυγό της που είναι μαζί από τα εφηβικά τους χρόνια και τα δυο τους παιδιά την τετράχρονη Αλίκη και τον δίχρονο Λεωνίδα .   

Εκείνος ένας όμορφος άνδρας με μακριά μαύρα μαλλιά , είχε ανέκαθεν την ωριμότητα που οι περισσότεροι πασχίζουν για χρόνια να αποκτήσουν . Μετα τις σπουδές του στα οικονομικά το χαρακτηριστικό που τον έκανε να διαπρέψει στο χώρο του , ως στέλεχος μιας μεγάλης εταιρείας , ήταν η σκληρή του δουλειά και οι  πρωτότυπες ιδέες  που έδειχνε να έχουν εκλείψει από καιρό στο  σύγχρονο εμπορικό περιβάλλον .   

Εκείνη μεγαλωμένη στη Γαλλία από Έλληνες γονείς , ήξερε  πάντα πως έπρεπε να κερδίσει την δουλειά της με βάσει τα προσόντα που διέθετε . Σπούδασε  δημιουργική γραφή και  ιστορία  Τέχνης  Εργάστηκε αρχικά στην Νέα Υόρκη , χρειάστηκε πέντε χρόνια εξαντλητικής μελέτης και έρευνας μέχρι να επιστρέψει  στη βάση της στο Παρίσι και να συνεχίσει να εργάζεται σε μεγάλο οίκο δημοπρασιών εξασφαλίζοντας ένα μεγάλο εισόδημα και προοπτικές για μια λαμπρή καριέρα .

Πριν εννιά μήνες πήραν την μεγάλη απόφαση να εγκατασταθούν στην Αθήνα . Από τις πρώτες αναμνήσεις που έχει στη ζωή της η Μαρίνα είναι οι υπέροχες μυρωδιές της Ελλάδας από τις καλοκαιρινές διακοπές στο  πατρικό σπίτι στο Σούνιο . Νεραντζιές , γιασεμί ,  κρινάκια  όλα μαζί αναμιγμένα με την αύρα της θάλασσας . Το σπίτι τους στο Παρίσι ήταν σε  κεντρικό σημείο , σε ένα κτήριο του 19^ου αιώνα σε μια κοινωνία ανοικτή οπού εθνικότητες και θρησκείες συμβίωναν  .  Το σπίτι στο Σούνιο για να γίνει κατοικήσιμο για όλο το χρόνο χρειάστηκε μια γερή ανακαίνιση από όλες τις απόψεις ώστε να εξασφαλίσει στην οικογένεια την δυνατότητα τηλεργασίας

Η Μαρίνα ξεκινάει την ημέρα αχάραγα , 6.30 το πρωί . Αυστηρός της κανόνας μετα τις 8 το βράδυ σβήνει κινητό και υπολογιστή .

Τα πρωινά περπατάει μονή της στο μώλο που βρίσκεται στην άκρη του κόλπου .  Ξεκίνησε το περασμένο φθινόπωρο αυτή τη διαδρομή .   Ο καιρός ήταν ακόμη  ζεστός  ,επιδίωκε πάντα να απολαμβάνει το πρωινό της μπάνιο με την  ανατολή του ηλίου . Από την πρώτη κιόλας εβδομάδα ανακάλυψε και την κάτω πλευρά του μώλου . Καθόταν για ώρα και παρατηρούσε τα στοιχεία του πάτου του μώλου κάτι τελείως πρωτόγνωρο για εκείνη .  

Παρατηρώντας τις δυο πλευρές του μώλου σε κάθε πρωινό της περίπατο η Μαρίνα , την πάνω που ήταν λεία , ίσια ,  τρωτή , φιλόξενη , ηλεκτροδοτούμενη , ευκολά προσβάσιμη  και την κάτω , που ήταν τραχιά , σκοτεινή τις περισσότερες φορές , δύσκολα προσβάσιμη , άγρια , λίγο τρομακτική τις ώρες της χειμωνιάτικης καταιγίδας , μαγευόταν όλο και πιο πολύ . 

Οι δυο πλευρές του μωλου  είναι σχεδόν όλη της η ζωή . Η επάνω πλευρά , η λεία , αυτή για την οποία την προετοίμασαν οι γονείς και το σχολείο της , η πειθαρχία , η οργάνωση στη ζωή της ,  οι κανόνες στον εαυτό της ,το μέτρο .    Η κάτω πλευρά , η αμφισβήτηση των ορίων , η τέχνη που τόσο λατρεύει ,οι δημιουργοί  που ξεπερνούν τα όρια τους  και επιλέγουν να ζήσουν με τις ιδιαιτερότητες τους και εκείνη που καλείται να ξετυλίξει το κουβάρι και να τους παρουσιάσει στο κοινό τους όπως ακριβώς εκείνοι θα ήθελαν   ,το θάρρος , η τόλμη ,  το αλάνθαστο ένστικτο της , που την οδήγησε πίσω στην Ελλάδα .   

Η Μαρίνα δηλώνει πως  έχει ανάγκη τους κανόνες για να ισορροπήσει ,η πάνω πλευρά του μώλου της χαρίζει το χάδι του ήλιου ,  το πρωινό καλωσόρισμα στη καινούρια μέρα ,  στους στόχους ,στην προσωπική της εξέλιξη  στις ευκαιρίες που θα προκύψουν , το σταθερό  έδαφος για τα βήματα μέχρι το ακρομώλιο  για εκείνη την πρωινή βουτιά στο άγνωστο που δεν την τρομάζει πλέον  . Μετα από όλο αυτό τον καιρό παραδέχεται αβίαστα  πως νοιώθει να την ελκύει πιο πολύ η κάτω όψη του μωλου.  Τα κύματα   χαρίζουν μια άλλη διάσταση  στα σανίδια ξεχωριστή .  Τα στολίζουν με θησαυρούς προσθέτουν όγκους και διαφορετικές αναλογίες  μακριά από την τελειότητα .   Αναβιώνουν εικόνες , εμμονές,  φοβίες, ένα νέο αίνιγμα  που θα πρέπει κάθε φορά να το λύνεις .

 Είναι και εκείνες οι χαραμάδες από τα σανίδια της πάνω πλευράς που πετσικάρισαν και αφήνουν τον ήλιο να ξεπεράσει και να ενώσει την τελειότητα της λείας πλευράς με την ατέλεια της κάτω .   Και αλλοτε πάλι όταν φυσάει νοτιάς επιτρέπουν στα κύματα να ξεπηδούν και να βρέχουν τα παπούτσια του περιπατητή σαν να τον προσκαλούν για περιπέτεια .         

Η Μαρίνα είναι ένα κορίτσι που δεν μιλάει πολύ , ακούει προσεκτικά και μετα από μεγάλες σιωπές κάνει σχόλια που δεν τα ξεχνάς ποτέ  .  

 Αυτή ειναι η συμμετοχη μου στη δευτερη Μινι Σκυταλη  της Μαιρης μας ευχαριστω για την υπεροχη εικονα .